Jak dla mnie w Lodzie filozofowanie poszło o krok za daleko, być może to kwestia uwagi i skupienia a ją Lód czytałem głównie w metrze ale w pewnym momencie trudno sie przez to przedzierać. Pomysł, nakreslony swiat fantastyczny, ale częśc filozoficzna wydaje mi się dodana na siłę. tak jakby autor chciał powiedzieć: ja też potrafię. Może się mylę bo poza Lodem i Wrońcem nic Dukaja nie czytałem i może poprostu tak pisze.

Odnosnie Lema, to tylko Lem i Strugaccy są dla mnie tak głęboko przesiąknięci humanizmem wśród autorów SF, że to właściwie przestaje byc sf, czasami to poprostu ksiązka o człowieku, przeniesionym gdzieś tam, aby łatwiej pokazać znane dziś problemy. Czasami naprawdę dostaję myslotoku czytając te ksiązki, hehehe

I jeszce w sprawie Lema, może znane, niewiem, kiedys gdzieś przeczytałem opinie Philipa Dicka, który twierdził, że Lema nie ma. Według niego to banda KGBistów, siedzi i wymysla te historie, bo jeden człowiek nie byłby wstanie tego wszystkiego ogarnąć...